باران خورده
گل جــامه بــر تن میـدرد پروانه شو پــروانه شو
مسـتی غــم از دل میبــرد میخانه شو میخانــه شو
مستانـــه بیند چشــم من گلهـــای باران خورده را
چــون گل نپرسد هیچکس حـــــــال دل آزرده را
پـروانـه شــو تا بـــوی گل سرشار و سر مستت کند
پیـمانـه شو تـا عــاشقـــی بازیچـــه دسـتت کنـــد
پــژمردگـــان را صبحــدم باد صبـــا جــان میدهد
در چشم دل، در گوش جان گُل بوی ایمـــان میدهد
ای باغبــــان، ای باغبـــان بهـر خــدا از گل بگـــو
ای قاصــد خوش رنگ و بو از حجلــــه بلبل بگـــو
فروردین 1375