پریش شهرضایی فرزند قاسم سیاره متخلص به آشفته، شاعر میان سالی است که خط ذوق و اندیشه و فرهنگ پدر را دنبال کرده و به مصاحبت ادیبان بزرگ عشق چون حافظ و سعدی و مولانا، مانند پدر، آشفته و پریشان عالم دل شده است.
آشفته شو پریش که حافظ به نکته گفت
هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی (پریش)
و همدل و همزبان با پدر درد غربت و بی همزبانی را در جهانی که عشق زبان سریانی و آشوری است در پرده شعر بیان کرده است:
زبان حال دل ماست شعر ما ای دوست
سخن یکی است چه آشفته گوید چه پریش (آشفته)
پریش در سال 1323 در شهر کوچک قمشه که بزرگانی چون آقا محمدرضا قمشه ای متخلص به صهبا را در دامن خود پرورده است به دنیا آمد و دوران کودکی و دبستان و دبیرستان را در همین شهر گذرانید؛ شهری که تاکستان صورت و معنی است و در کوچه باغ های آن پیوسته زمزمه مستانه به گوش می رسد:
به تاکستان این شهر نگارین
بسی رندان شکسته جام و ساغر (الهی قمشه ای)