بیوگرافی مختصر
بهرام سیاره متخلص به پریش شهرضایی، شاعری که خط ذوق و اندیشه و فرهنگ را دنبال کرده و به مصاحبت ادیبان بزرگ عشق چون حافظ و سعدی و مولانا، آشفته و پریشان عالم دل شده است و درد غربت و بی همزبانی را در جهانی که عشق زبان سریانی و آشوری است در پرده شعر بیان کرده است.
پریش در سال 1323 در شهر کوچک قمشه که بزرگانی چون آقا محمدرضا قمشه ای متخلص به صهبا را در دامن خود پرورده است به دنیا آمد و دوران کودکی و دبستان و دبیرستان را در همین شهر گذرانید؛ شهری که تاکستان صورت و معنی است و در کوچه باغ های آن پیوسته زمزمه مستانه به گوش می رسد. پریش ذوق و مستی شعر را از پدر که خود از شاعران بنام شهرضا است به میراث برده و به سبب همدمی و انس دایم با شاعران آسمانی ادب پارسی هم از شور و حال و شراب شهود در جام شعر آنان سرمست شده، و هم فنون سخن پردازی را چون حفظ مناسبات و هم آهنگی های لفظی معنوی که به موسیقی درون و برون تعبیر کرده اند در مکتب آنان آموخته و بخصوص از حیث مضمون سازی و خلق تعابیر بکر و تازه از شاعران مکتب هند چون صائب و کلیم و بیدل بهره بسیار برده است. اما اگر در صورت به سبک هندی روی آورده، مانند خود شاعران مکتب هند در محتوی همچنان به تعلیمات و اشراقات شاعران بزرگ مکتب عراق وفادار مانده، از آنکه روح خود او و روح هر شاعر آزاده ای به همان پیام ها و همان اشراقات و تعلیمات عراقی مانوس است که بر محور عشق و اصالت انسانی دور میزند. مطلع بسیاری از غزل های پریش دعوت به عشق و آزادگی است.